BURMISTRZ W LATACH
1919-1926
Urodził się w 1856 r. w Kaliszu, w rodzinie urzędniczej. W latach 70. XIX wieku ukończył seminarium nauczycielskie i zajął się edukowaniem dzieci na prowincji. Po roku działalności władze carskie przeniosły go do Kalisza, gdzie został nauczycielem tamtejszego gimnazjum żeńskiego, a w wolnym czasie pracował też w Izbie Skarbowej. W 1898 roku przeniósł się do powiatu kolskiego, gdzie objął stanowisko kasjera w Powiatowej Kasie Skarbowej w Kole, a następnie został kierownikiem wydziału podatkowego. Po przybyciu do miasta nad Wartą szybko włącza się w nurt miejscowego życia społeczno – kulturalnego i oświatowego.
Był założycielem oraz czynnym działaczem wielu towarzystw jak: Towarzystwo Dobroczynności w Kole; Towarzystwo Śpiewacze „Lutnia” jako świeckiego chóru męskiego; Rada Opiekuńcza Szkoły Handlowej Miejskiej; Kolskie Towarzystw Pożyczkowo – Oszczędnościowego; Towarzystwo Wzajemnego Kredytu; Powiatowa Macierz Szkolna. Od chwili zawiązania komitetu budowy szpitala powiatowego w Kole, który wzniesiono w latach 1912 – 1914, był jego skarbnikiem.
Brał aktywny udział w przejmowaniu władzy z rąk niemieckich w nocy z 10 na 11 listopada 1918 roku. Od tej samej nocy zasiadał też w Tymczasowym Zarządzie Powiatu Kolskiego jako kierownik Wydziału Skarbowości. 15 czerwca 1919 r. Władysław Klimaszewski zostaje pierwszym z wyboru Rady Miejskiej burmistrzem miasta Koła w odrodzonej Polsce. Od podstaw tworzy Magistrat Miasta Koła – odpowiednik dzisiejszego Urzędu Miejskiego.
Po zakończeniu działań wojennych burmistrz energicznie przystępuje do działań na rzecz poprawy stanu miasta. Otwiera trzy nowe szkoły powszechne oraz buduje od podstaw okazały gmach Szkoły Powszechnej nr 3 przy ul. Toruńskiej i dom mieszkalny dla nauczycieli przy ówczesnej Szkole Powszechnej nr 1 przy ul. Sienkiewicza. Rozumiejąc konieczność poszerzania możliwości korzystania przez mieszkańców z elektryfikacji miasta wybudował przy ul. Toruńskiej 64 nowy budynek na potrzeby elektrowni.
Po zerwaniu mostu na Warcie przez powódź w 1922 r. przeprowadził jego odbudowę zakończoną w 1924 r. W tym samym roku doprowadził do włączenia w granice miasta wsi Blizna i Nagórna. W 1925 r. zostaje ponownie wybrany burmistrzem, ale rok później ze względu na pogarszający się stan zdrowia rezygnuje z pełnienia tej funkcji. Za swe zasługi oraz długoletnią sumienną i wytrwałą pracę społeczną został w 1928 r. odznaczony przez Prezydenta RP Ignacego Mościckiego Złotym Krzyżem Zasługi. Władysław Klimaszewski zmarł 27 lutego 1929 r. w wieku 73 lat.
